Stabilność stawu biodrowego determinuje głównie anatomia kostna oraz prawidłowa funkcja obrąbka stawowego. Pewną rolę odgrywa również właściwa długość i napięcie aparatu torebkowo-więzadłowego. Tzw. pierwotna nieurazowa niestabilność stawu biodrowego może być źródłem dynamicznej mikroniestabilności prowadzącej do przewlekłych urazów biodra i wtórnego pogłębienia nadmiaru torebki stawowej. Artroskopowe zdwojenie torebki stawowej jest procedurą stosowaną w przypadku braku powodzenia leczenia zachowawczego. Zdwojenie torebki może być także procedurą dodatkową wykonywaną w ramach naprawy uszkodzonego obrąbka stawowego lub innych metod leczenia operacyjnego niestabilności stawu biodrowego.
Najczęściej wykonuje się zdwojenie torebki w części centralnej lub w części obwodowej. Kapsulorafia termiczna może być stosowana pomocniczo.
Zabieg w obrębie przedziału środkowego może wymagać zastosowania wyciągu operowanej kończyny dolnej. Aby uzyskać lepszy dostęp do przedziału środkowego biodra wykonuje się minimalną kapsulotomię w odnodze przyśrodkowej więzadła biodrowo-udowego (shaverem lub za pomocą ostrza beaver blade). Umożliwia to wytworzenie przestrzeni dla dalszej części zabiegu oraz poprawia widoczność. Nacięcie więzadła poprzez wytworzenie krwawienia stymuluje ponadto miejscowe procesy gojenia.
Zdwojenie torebki może być także wykonywane w obrębie przedziału obwodowego. Nie jest wtedy wymagane zastosowania wyciągu. Zamierzony efekt uzyskania napięcia torebki jest podobny, z tym, że szew FiberWire (Arthrex) jest częściej przeprowadzany metodą „od zewnątrz do środka”.
Celem rehabilitacji jest stopniowy powrót do bezbolesnego zakresu ruchu biodra z ograniczeniem określonym ruchów we wczesnych okresie pooperacyjnym, zależnie od miejsca zdwojenia torebki.
Zdwojenie torebki w części przedniej
Zdwojenie torebki w części tylnej
Jeśli naprawa dotyczyła także obrąbka stawowego, lekarz może zalecić odciążanie operowanej kończyny poprzez chód o kulach. Stopniowe odstawienie kul jest z reguły możliwe w 6 tygodniu po zabiegu. Przez pierwsze tygodnie po operacji zalecana jest jazda na rowerze stacjonarnym, początkowo bez obciążenia, a następnie ze stopniowym zwiększaniem oporu. Należy przy tym pamiętać o właściwym ustawieniu wysokości siodełka, by operowane biodro poruszało się w zakresie ruchu bezpiecznym dla gojącego się aparatu torebkowo-więzadłowego. W 3 miesiącu po zabiegu powinno się uzyskać pełny zakres ruchu w biodrze. Ćwiczenia przygotowujące do powrotu do pełnej aktywności sportowej można rozpocząć w 5 miesiącu po zabiegu.