Posterior tibial slope (PTS) to parametr radiologiczny określający nachylenie powierzchni stawowej piszczeli w stosunku do osi długiej tej kości. PTS jest uważany za jeden z czynników ryzyka zerwania więzadła krzyżowego przedniego ACL. Wiele publikacji potwierdza hipotezę, że podwyższony PTS może zwiększać ryzyko powtórnego zerwania przeszczepu. Przed wykonaniem zabiegu rekonstrukcji ACL bardzo ważna jest analiza indywidualnych warunków anatomicznych i biomechanicznych stawu kolanowego pacjenta. W przypadku podwyższonego PTS konieczne może być dodatkowe wykonanie osteotomii korygującej piszczeli z redukcją wartości PTS. Celem zabiegu jest ograniczenie nadmiernej translacji przedniej piszczeli, co w efekcie może obniżyć ryzyko zerwania przeszczepu ACL.
PTS wyznaczany jest na zdjęciu RTG kolana w projekcji bocznej. Sposób wyznaczania PTS obrazuje poniższa rycina.
PTS to kąt pomiędzy liniami 2 i 3
Normy kąta PTS wynoszą do 10-12 stopni. Kąt PTS o wartości powyżej normy może stwarzać warunki do nadmiernej translacji przedniej piszczeli zwiększającej napięcie więzadła krzyżowego przedniego.
U pacjentów z podwyższonym kątem PTS ortopeda może rozważyć wykonanie osteotomii klinowej przedniej piszczeli. Może to uchronić przeszczep więzadła ACL przed nadmiernym przeciążeniem i w efekcie może obniżyć ryzyko jego zerwania w przyszłości.
Wielu pacjentów ze szpotawym ustawieniem kolan jest kwalifikowanych do wysokiej osteotomii piszczeli HTO (high tibial osteotomy), której celem jest przywrócenie osiowości kolana w płaszczyźnie czołowej. Gdy wysoka osteotomia piszczeli jest już zaplanowana, warto w niej także uwzględnić korekcję podwyższonego PTS.
Należy podkreślić, że zakres dodatkowych procedur wykonywanych łącznie z rekonstrukcją więzadła krzyżowego przedniego ACL zależy od bardzo wielu czynników. Ostateczny plan leczenia operacyjnego dostosowywany jest indywidualnie do każdego pacjenta.
Przeczytaj także: Koncepcja Ribbon w rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego ACL
—
Na podstawie: