Badania przeprowadzone na preparatach anatomicznych potwierdzają [2,3,4], że więzadło krzyżowe przednie (ACL, anterior cruciate ligament) na całej długości od przyczepu udowego do przyczepu piszczelowego jest płaskie i szerokie – tj. posiada kształt wstążki (ribbon – z ang. wstążka).
Poprzednie koncepcje proponowały dwupęczkową budowę więzadła ACL (pęczek przednio-przyśrodkowy i tylno-boczny). Wyniki bardziej aktualnych badań histologicznych poświadczają, że ACL w kolanie zgiętym ulega rotacji wokół własnej osi, sprawiając jedynie wrażenie dwupęczkowej budowy. W rzeczywistości więzadło krzyżowe przednie ACL to jedno płaskie pasmo, którego włókna mogą napinać się w zróżnicowanym stopniu w pozycji wyprostowanej i zgiętej kolana.
Celem zabiegu rekonstrukcji jest uzyskanie warunków biomechanicznych przeszczepu jak najbardziej zbliżonych do naturalnego i wydolnego więzadła ACL. Wielu badaczy uważa, że rekonstrukcja szczegółowo odtwarzająca warunki anatomiczne może mieć istotny wpływ na tempo rozwoju zmian zwyrodnieniowych stawu kolanowego.
Wykorzystując aktualną wiedzę, dąży się do opracowania techniki operacyjnej umożliwiającej jak najwierniejsze odtworzenie anatomii i biomechaniki kolana, co ma na celu spowolnić progres zmian zwyrodnieniowych stawu oraz zmniejszyć ryzyko zerwania przeszczepu.
Procedura operacyjna opisana w publikacji Kostretzis et al. (2018) zakłada przygotowanie prostokątnego przyczepu udowego oraz przyczepu piszczelowego w kształcie litery „C”. Wykorzystywany jest płaski graft (przeszczep).
Przeszczep może być pozyskany ze ścięgna mięśnia półścięgnistego – po uprzedniej konwersji z kształtu owalnego do kształtu płaskiego. Ścięgno nacina się podłużnie nożykiem, a następnie rozkłada, dzięki czemu uzyskuje się płaską taśmę.
Przeszczep jest następnie składany potrójnie lub poczwórnie i obszywany nicią Fiberwire® (Arthrex).
Długość graftu powinna wynosić przynajmniej 6-7 cm. Przeszczep może być także pozyskany z więzadła rzepki lub ścięgna mięśnia czworogłowego uda – są one naturalnie płaskie tj. nie wymagają dodatkowej modyfikacji kształtu.
Procedura opisana w publikacji Kostretzis et al. (2018) wykorzystuje najnowszą wiedzę o anatomii naturalnego więzadła ACL. Znaczenie tej metody dla zwiększenia trwałości przeszczepu oraz spowolnienia zmian zwyrodnieniowych wymaga potwierdzenia w długookresowych obserwacjach.
Przeczytaj również: PTS (posterior tibial slope) jako czynnik ryzyka zerwania przeszczepu ACL
—
Na podstawie:
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.