Dodatkowa kość łódkowata umiejscowiona jest po przyśrodkowej stronie stopy, zaraz obok prawidłowo występującej kości łódkowatej. Dodatkowa kość łódkowata widoczna jest jako uwypuklenie nieco poniżej i do przodu względem kostki przyśrodkowej.
Dość częstym problemem jest ocieranie tej okolicy o cholewkę buta, co może prowadzić do przewlekłych dolegliwości bólowych z ucisku.
Dodatkowa kość łódkowata występuje u około kilkunastu procent populacji. Nie zawsze jej obecność wywołuje objawy z ucisku, większość osób nie jest świadomych istnienia dodatkowej kostki w stopie, dopóki nie zostanie ona zlokalizowana na zdjęciu RTG stopy. Wyróżnia się trzy typy morfologiczne dodatkowej kości łódkowatej:
U około 50% dodatkowa kość łódkowata występuje w obu stopach. Jeśli występuje tylko w jednej stopie, może być widoczna asymetria w kształcie przyśrodkowego brzegu stóp.
Największy problem stanowi bolesne ocieranie wystającej kostki o cholewkę buta. Hipoteza, że dodatkowa kość łódkowata może negatywnie wpływać na biomechanikę stopy, np. sprzyjając rozwojowi stopy płasko-koślawej, nie została dotąd jednoznacznie udowodniona.
Problem bolesnego ucisku wystającej kostki występuje zwykle u osób z koślawością pięty i płaskostopiem. Stopa nadmiernie rotuje się do środka, zwiększając docisk do przyśrodkowej części cholewki buta. Ruchy zginania i prostowania obciążonej stopy oraz pogłębienie pronacji zwiększają przemieszczanie dodatkowej kości łódkowatej i jej konflikt z butem. Ból stopy po przyśrodkowej stronie najczęściej utrudnia funkcjonowanie osobom uprawiającym sport, tj. biegaczom, lekkoatletom oraz narciarzom.
Jeśli pomimo modyfikacji obuwia na miękkie i noszenia wkładek supinujących dolegliwości nadal się utrzymują, warto rozważyć zabieg operacyjnego wycięcia dodatkowej kostki.
Z uwagi na fakt, że dodatkowa kostka położona jest powierzchownie, procedura wycięcia należy do relatywnie prostych zabiegów. Operacja przeprowadzana jest zwykle z dostępu otwartego. Nierzadko w trakcie zabiegu konieczne jest częściowe naruszenie ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego. W związku z tym ortopeda powinien odpowiednio zaopatrzyć wspomniane ścięgno, aby w przyszłości nie doszło do jego wtórnej niewydolności.
Powikłania zdarzają się bardzo rzadko. Czasami problem może stanowić podrażnienie blizny w miejscu cięcia. Aby temu zapobiec, zaraz po zdjęciu szwów (10-14 dzień po zabiegu) należy regularnie masować tworzącą się bliznę. Masaż może być początkowo nieco bolesny, ale z czasem blizna stanie się bardziej elastyczna i mniej podatna na podrażnienia. Mobilizacja blizny powinna trwać około 10 minut i powinna być wykonywana codziennie.
Po zabiegu przez 4 tygodnie wskazane jest noszenie wkładki supinującej piętę. Celem jest ochrona gojącego się miejsca przed niepotrzebnym podrażnieniem.
—
Warto przeczytać: